ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

STMTS: Από τους δρόμους στις γκαλερί

Κατρίνα Πίτρακκου


Ο street artist που άλλαξε τους δρόμους της Αθήνας με παιδικά βλέμματα, αφηγείται την ιστορία πίσω από την τέχνη του με αφορμή την πρώτη του ατομική έκθεση.  Το Crossing The Lines, ήταν μια αφορμή για να γνωρίσουμε τον STMTS, για τους γνωστούς Σταμάτη Μήτσιο, και να μιλήσουμε μαζί του για το γκράφιτι, την ζωγραφική, την κοινωνία και την ελπίδα στην σύγχρονη Ελλάδα...

To ‘’Crossing The Lines’’ είναι η πρώτη σου ατομική έκθεση… Πως ήταν η μετάβαση από την ελευθερία του δρόμου στα πλαίσια μιας γκαλερί;

Για μένα και ο δρόμος και η γκαλερί, μου είναι εξίσου ενδιαφέροντα. Είναι τελείως διαφορετικά αλλά το καθένα έχει ξεχωριστά πράγματα να μου δώσει από το άλλο. Oπότε η μετάβαση μου άρεσε . Μετά από μια πορεία (από το 2012) με συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό πήρα την απόφαση να κάνω την πρώτη μου ατομική έκθεση, αισθάνθηκα έτοιμος και ήταν μια πρόκληση για μένα, πλέον είναι το έναυσμα για να συνεχίσω και στο εξωτερικό με ατομικές εκθέσεις.

To γκράφιτι πως μπήκε στη ζωή σου; Ήταν δύσκολη η αρχή στην street art;

Γκραφίτι δεν έκανα ποτέ σοβαρά, μόνο πολύ λίγο για πλάκα με κάποιους φίλους. Πάντα από μικρή ηλικία μου άρεσε γενικά η κουλτούρα του δρόμου και θαύμαζα τα γκραφίτι στους δρόμους.Έπειτα είδα και έμαθα για το κίνημα του street art, το οποίο με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Ένιωσα ότι ήθελα και εγώ να κάνω κάτι στους δρόμους αλλά ήθελα και προσπαθούσα να έχει προσωπικότητα. 'Έτσι το 2012 πήρα την απόφαση και έκανα το πρώτο μου έργο στους δρόμους της Αθήνας. Στην αρχή υπάρχει ο φόβος και αισθάνεσαι λίγο άβολα αλλά οσο περνάει ο καιρός εξοικειώνεσαι.

Πιστεύεις ότι πλέον οι καλλιτέχνες του δρόμου είναι πιο ‘’αποδεκτοί’’ στη σύγχρονη Ελλάδα;

Ναι σε μεγάλο βαθμό , όπως και παγκοσμίως.

Υπάρχει κάποιο περιστατικό θετικό ή αρνητικό το οποίο μπορείς να μας διηγηθείς όσο εκτελούσες κάποιο έργο σου στο δρόμο;

Δεν μου έρχεται κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό, αλλά γενικά δεν υπήρξε ποτέ κάτι ιδιαίτερα αρνητικό. Αντιθέτως, έχει τύχει όταν κάνω κάποιο έργο στο δρόμο, να υπάρχει κόσμος που ενώ αρχικά κοιτάζει με ενδιαφέρον, στη συνέχεια πλησιάζει λέγοντας ότι του αρέσει και επιθυμώντας και οι ίδιοι να συμμετέχουν και να βοηθήσουν. Βασικό για μένα είναι ότι δεν θέλω να προκαλέσω βανδαλισμό σε καμία περίπτωση και έτσι τα έργα μου τα κάνω σε τοίχους που είναι παραμελημένοι, σε κακή κατάσταση και ακαλαίσθητοι.

Σε πολλές περιπτώσεις προβάλλεις πολιτικοκοινωνικά ζητήματα μέσα από τα έργα σου, όπως το μεταναστευτικό. Πιστεύεις ότι η τέχνη πρέπει να έχει ενεργό ρόλο στην σύγχρονη κοινωνία;

Η πολιτική δεν με ενδιαφέρει καθόλου στα έργα μου και ούτε θα έλεγα ότι έχει πολιτικό χαρακτήρα γιατί δεν το προσδοκώ κιόλας. Στα έργα μου επικεντρώνομαι στα κοινωνικά θέματα και προβλήματα της εποχής μας και όχι μόνο. Ναι, πιστεύω σίγουρα ότι η τέχνη πρέπει να έχει ενεργό ρόλο στην κοινωνία.

Κεντρικό θέμα στα έργα σου είναι τα παιδιά… Πως ξεκίνησε αυτή η ιδέα; Πιστεύεις ότι ένα παιδικό βλέμμα ή μια παιδική φιγούρα μπορεί να συγκινήσει και να προβληματίσει περισσότερο;

Στην αρχή δεν ξεκίνησε συνειδητά, απλά μου βγήκε. Στην πορεία επικεντρώθηκα σε αυτό το θέμα και προσπάθησα να το δω πιο ουσιαστικά.Τα παιδιά στα έργα μου τα χρησιμοποιώ τελείως συμβολικά και σημασιολογικά, δεν με ενδιαφέρει το παιδικό βλέμμα αν μπορεί να συγκινήσει και να προβληματίσει περισσότερο. Μέσα από τα παιδιά συμβολίζω την αγνότητα, αθωότητα, τους αδύναμους ανθρώπους που δεν έχουν τις "δυνάμεις" και τις "γνώσεις", που εμένα παρόλα αυτά μου αρέσει να τα απεικονίζω δυνατά, αποφασιστικά, δραστήρια και χωρίς φόβο δημιουργώντας ας πούμε έτσι ένα "κοινωνικό σουρεαλισμό". Τα παιδιά είναι οι κεντρικοί ήρωες στα έργα που λειτουργούν σαν το "εργαλείο" ή το "μέσο" για να περάσω μέσα από αυτά σκέψεις, συναισθήματα , καταστάσεις, προβληματισμούς, σχολιάζοντας και κάνοντας κριτική για διάφορα θέματα και προβλήματά της κοινωνίας, της εποχής μας και γενικά της ζωής, κάποιες φορές με σατιρισμό και χιούμορ και άλλες με θυμό και μελαγχολία.

Είχες πει σε μια συνέντευξή σου ότι η ελπίδα δεν χάνεται, παρά τις συνθήκες που βιώνουμε τώρα ως χώρα. Ίσως τα παιδιά είναι και ένας τρόπος να μεταδώσεις αυτή την αισιόδοξη οπτική σου;

Ναι ,πιστεύω πρέπει πάντα να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο και να είμαστε γενικά αισιόδοξοι αλλιώς δεν έχει νόημα. Αλλά αυτά από μόνα τους δεν αρκούν, πρέπει να μαχόμαστε συνέχεια σκληρά και να είμαστε ρεαλιστές και προσγειωμένοι.

Βλέπουμε πολλά έργα σου στους δρόμους της Αθήνας… Τι σκέψεις κάνεις ή παρατηρήσεις κάθε φορά που περνάς από κάποιο δικό σου γκράφιτι;

Αν θα μπορούσα να το κάνω καλύτερα και αν αρέσει στο κόσμο.

Υπάρχει κάποιο έργο σου που θεωρείς ότι είναι πιο ‘’αναγνωρίσιμο’’ από τα υπόλοιπα και αν ναι ποιο είναι αυτό;

Ναι, το "I Love Life" .

Ξέρω πως έχεις ήδη επαφές με το εξωτερικό. Σκέφτηκες να φύγεις από την Ελλάδα;

Να φύγω για μόνιμα όχι δεν νομίζω, αλλά μου αρέσει πολύ και επιδιώκω πάντα να συνεργάζομαι με το εξωτερικό συνέχεια και όσο γίνεται και περισσότερο.

Υπάρχει κάποιο μόττο το οποίο ακολουθείς στη ζωή σου;

Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο, δεν μου αρέσει να κλείνομαι, αλλά γενικά πάντα πολύ δουλειά και ψάξιμο.

 

Website: www.stmtsart.com

Instagram: 

Facebook: 

 

 

 

 


Tags: Σταμάτης Μήτσιος, γκράφιτι, έκθεση, street art, STMTS

Σχόλια

(Πρέπει να για να μπορέσετε να σχολιάσετε αυτο το Άρθρο)

Αλλα άρθρα του ιδίου συγγραφέα

  • σχολιάστε
  • φωτογραφίες

7 fun σύνολα για να ξεκινήσεις την εβδομάδα σου

Το καλοκαίρι για μένα πρέπει να μυρίζει... θάλασσα