Το ανθοφόρο φυτό chia, ανήκει στην οικογένεια της μέντας και ευδοκιμεί στο κεντρικό και νότιο Μεξικό και τη Γουατεμάλα. Για πολλά χρόνια, οι άνθρωποι εξήραν τους σπόρους chia για τις θρεπτικές τους ιδιότητες, ειδικά για εξαιρετικά δραστήριους ανθρώπους, ενώ πριν πολλά χρόνια ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της διατροφής των Αζτέκων και των Μάγια στη Λατινικής Αμερική και βασική τροφή του στρατού των Αζτέκων, ενώ επίσης χρησιμοποιούνταν και για ιατρικούς λόγους.

Αυτοί οι μικροί σπόροι, αποτελούν μια πραγματική υπερτροφή με πολλά οφέλη για την υγεία και ήρθε η στιγμή να τα ανακαλύψουμε. Αρκεί να αναφέρουμε πως μόλις 1 κουταλιά της σούπας σπόροι chia, περιέχει 5 γρ. φυτικών ινών, 3 γρ. πρωτεΐνης, 2282 mg ωμέγα 3 και 752 mg ωμέγα-6 λιπαρά οξέα! Επίσης, οι «θαυματουργοί» αυτοί σπόροι έχουν 15 φορές περισσότερο μαγνήσιο από το μπρόκολο, τρεις φορές περισσότερο σίδηρο από το σπανάκι, έξι φορές περισσότερο ασβέστιο από το γάλα και δύο φορές περισσότερο κάλιο από τις μπανάνες. 

• Ενισχύουν τα επίπεδα ενέργειας: Οι Αζτέκοι κατανάλωναν τους σπόρους για να βελτιώσουν τη δύναμη και την αντοχή τους στο τρέξιμο. Ο πλούτος τους σε Ω-3 λιπαρά οξέα βελτιώνει και την πνευματική διαύγεια.
• Βοηθούν την απώλεια βάρους: Οι φυτικές ίνες απορροφούν το νερό και δημιουργούν στον οργανισμό μία αίσθηση πληρότητας, η οποία μας ωθεί στο να καταναλώνουμε λιγότερες θερμίδες.
• Βελτιώνουν τα επίπεδα του διαβήτη: Ο γλυκαιμικός δείκτης των σπόρων είναι πολύ χαμηλός. Η ύπαρξη φυτικών ινών, πρωτεΐνης και υδατανθράκων ρυθμίζει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και επιβραδύνει την πέψη.
• Μειώνουν τη φλεγμονή: Οι σπόροι έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και βοηθούν στην απορρόφηση των βιταμινών και των πρωτεϊνών. Τα Ω-3 λιπαρά οξέα μειώνουν τη δυσκαμψία και τον πόνο, καθώς και τον κίνδυνο για καρκίνο και καρδιαγγειακές παθήσεις.
• Καταπολεμούν τη δυσκοιλιότητα: Οι σπόροι έχουν την ικανότητα να καθαρίζουν το έντερο, μειώνοντας έτσι την πιθανότητα φλεγμονής, που μπορεί να οδηγήσει σε εκκολπωματίτιδα.
• Εξασφαλίζουν γερή καρδιά και μειώνουν την κακή χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια (και τα δύο αυτά αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για καρδιαγγειακές παθήσεις).